Gazetenin yayınladığı analiz şu şekilde;

İçerideki Batı yanlıları, son aylarda sahte barış söylemleriyle İran halkının katilleriyle müzakereyi savunurken, 12 günlük dayatılmış savaşı İsrail için kâbusa çeviren şey müzakere masası değil, İran’ın nokta atışı yapan füzeleri oldu – hem de henüz tüm kozlar ortaya çıkmamışken!

Son haftalarda Batı Asya sahasında yaşanan gelişmeler, uzun süredir bağımsız medya organları ve Keyhan gazetesinin stratejik analizlerinde uyarıldığı şekilde gerçekleşti. Bu medya kuruluşları, müzakere maskesiyle uzatılan sahte dostluk eline ve düşman kampında gösterilen yapay ayrılıklara kanmadı ve ABD ile İsrail’in İran’ı diplomasiyi kullanarak oyalayıp ardından saldırıya geçeceğine dair defalarca uyarıda bulundular.

Gerçek Senaryo: Müzakere Değil, Saldırı Planıydı

Batılı medya organları ve onların içerdeki uzantıları aylardır, savaşı önlemenin tek yolunun “müzakere” olduğunu işliyordu. Oysa gerçek bambaşkaydı. Müzakere bir barış yolu değil, halkı oyalayıp İran’ı gafil avlamak için planlanmış psikolojik bir operasyondu. 2025 yılının 12 günlük savaşının sonunda anlaşıldı ki, Trump’ın vaat ettiği “yakın anlaşma” sadece zaman kazanmak ve İran’ın savunma reflekslerini zayıflatmak içindi.

ABD-İsrail İş Birliği: Maskeler Düştü

Wall Street Journal, ABD ve İsrail’in bu oyunu birlikte kurguladığını açıkça yazdı. Trump, İran ile müzakere ediyormuş gibi davranırken, Netanyahu düğmeye bastı. Düğün hazırlığı yapan bir lider görüntüsü verirken, aslında İran’a ortak saldırının emirlerini veriyordu. Saldırıdan önce yayılan “ABD-İsrail ayrılığı” yönündeki söylentiler, kasıtlı olarak üretilmiş aldatıcı haberlerden ibaretti.

Eski ABD silah denetçisi Scott Ritter da, Sputnik’e verdiği röportajda, bu “müzakere” sürecinin esas amacının İsrail’e sürpriz saldırı imkânı sağlamak olduğunu belirtti. Ritter ayrıca, saldırının Washington’un diplomatik ve istihbarat desteğiyle gerçekleştirildiğini ve nükleer müzakerelerin fiilen sona erdiğini söyledi.

Savaşın Sonunu Müzakere Değil, Füze Gücü Belirledi

Tüm bu olaylar göstermektedir ki, ülkeyi bu zor dönemden geçiren şey diplomatik jestler değil, İran’ın askeri caydırıcılığıdır. İran füzeleri sadece düşmanın hava savunma sistemlerini etkisiz hâle getirmekle kalmadı, aynı zamanda bölgedeki gizli üsleri cehenneme çevirdi. İran, halen tanıtılmamış füze sistemlerini bile kullanmadı; asıl sürprizler bir sonraki aşama için saklanıyor.

Batı Yanlılarının Rolü: Zemin Hazırlamak

İçerideki Batı yanlıları ise, tıpkı geçmişte olduğu gibi, bu süreçte de zemin hazırlama görevini üstlendi. Ruhani döneminde ABD’ye duyulan güvenle verilen stratejik tavizlerin ardından, bugün yine aynı çevreler, Trump gibi "dengesiz" bir liderle müzakereyi savunarak, ülkeyi bu felaketin eşiğine getirdiler.

Mesela, Hükümet Bilgilendirme Konseyi Başkanı Elyas Hazrati, 10 Nisan 2025’te yaptığı açıklamada, Cumhurbaşkanı Pezeşkiyan’ın göreve başlamasıyla birlikte savaşın eşiğinden dönüldüğünü ve 2000 milyar dolarlık yatırım projeleri için müzakereye ihtiyaç olduğunu savunmuştu. Ancak yaşananlar gösterdi ki, savaş tam da bu “müzakere çizgisinin” ortasında patladı.

Asıl Gerçek: İsrail ve ABD Arasında Fark Yok

Artık netleşti: ABD ile İsrail arasında stratejik ayrılık yok. Trump ve Netanyahu’nun bu denli koordineli saldırısı, bu iddiaları çürüttü. “Hiçbir takım bizim gibi çalışmadı” diyen Trump, gerçeği itiraf etti. Dolayısıyla, yıllardır siyasete hâkim olan “akıllı oyunla araya çatlak sokarız” anlayışı çöktü.

Son Söz: Füze Konuştu, Değil Diplomasi

İran, bu savaşta füze gücüyle konuştu. Direnişin zaferi, sahte barış çabalarının maskesini düşürdü. Bu sadece bir başlangıç. İran henüz asıl kozlarını oynamadı. İsrail, daha karanlık ve korkunç günlere hazır olmalı.